I tylko zapach białych oleandrów...

tytuł: Biały oleander
autor: Janet Fitch
liczba stron: 428
moja ocena: 10/10

     Biały Oleander Janet Fitch to powieść zupełnie niesamowita, która oplata czytelnika i nie pozwala mu się wydostać od pierwszej do ostatniej strony. Astrid opowiada swoje życie, tak dalekie od bajki usłanej różami. To historia dorastania i trudnych relacji z matką, a także próby wzięcia losu we własne ręce.
     Całe życie Astrid kształtuje jej matka. Ingrid to poetka, piękna chociaż wyrachowana i egocentryczna. To także moja ulubiona bohaterka. Niezwykle emocjonalna, oscyluje pomiędzy stanami skrajnymi, nigdy nie godząc się na bycie letnim. Jej życiem targają ogromne namiętności, które w końcu popychają ją do zabójstwa. Jednak nawet zza krat Ingrid nie przestaje błyszczeć. Astrid czuje się jak cień swej wyjątkowej matki. Przechodząc z jednej rodziny zastępczej do drugiej, wciąż nie może pozbyć się kompleksu niższości. I myśli, że matka nigdy jej naprawdę nie kochała. Braki emocjonalne zastępuje na różne sposoby - prochami, seksem ze starszymi mężczyznami, ale także pięknem - we wszystkich jego odcieniach.
     W Białym Oleandrze niesamowita jest atmosfera. Ból zawarty w powieści aż wylewa się ze stron i wsiąka w serce czytelnika. Które to serce za chwilę łamie, bez mrugnięcia okiem. I to nie raz, a co chwilę od nowa, na coraz drobniejsze kawałeczki. Ale jest także coś poza bólem - piękno. Nieskończone, będące niemal w roli bogini. Język autorki skrzy się kryształami, słowa stają się życiodajną wodą. Autorce udała się sztuka bardzo trudna. W idealnych proporcjach wymieszała emocje zdawałoby się sprzeczne - rozpacz i zachwyt.